Σύμβολο & Ονομασία ΠΥΡΡΙΧΙΣΤΩΝ

   Στην κυριολεξία Πυρριχιστές, είναι εκείνοι που χορεύουν τον πυρρίχιο χορό ( > πυρρίχη ), ο οποίος σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ήταν ο κορυφαίος χορός και είχε την πεποίθηση, ότι ήταν δώρο των Θεών στους Έλληνες. Αρχαίες πηγές εικάζουν πως οι Πυρριχιστές  και ο πυρρίχιος χορός εμφανίστηκαν στον Εύξεινο Πόντο, άλλες μιλούν για την περιοχή  της Λακωνίας ή για τον πυρρίχιο που χόρευαν στη γιορτή των Παναθηναίων στην αρχαία Αθήνα. Οι παλαιότερες αναφορές  όμως του μύθου, μας οδηγούν στο νησί της Κρήτης, δίνοντας την πληροφορία πως  ο πυρρίχιος χορός, ήταν η ενόπλια όρχηση των μυθικών Κουρήτων, τον οποίο εφηύραν μόνοι τους ή τον διδάχτηκαν από τη Θεά Ρέα.

   Σύμφωνα με  το μύθο, οι Κούροι > Κούρητες ή Κουρήτες, ήταν μια ομάδα νεαρών πολεμιστών της Κρήτης, που  ζούσαν στην οροσειρά της Ίδης (σημερινό Ψηλορείτη) και συνόδευαν τη Μεγάλη Μητέρα των Θεών κατά την οργιαστική της λατρεία. Μνημονεύονται κυρίως όμως, ως οι φύλακες του νεογέννητου Διός, οι οποίοι  για να καλύψουν τα κλάματα του Θείου βρέφους, κατ’ εντολήν της Ρέας, χόρευαν γύρω του πολεμικούς χορούς και προκαλούσαν θόρυβο, κρούοντας με τα σπαθιά τους  τις χάλκινες ασπίδες τους (χαλκάσπιδες) ή χάλκινα τύμπανα, ώστε να τον προστατεύσουν από τα απεχθή σχέδια του Κρόνου. Ο θορυβώδης αυτός χορός, δεν είχε ως σκοπό να διαφυλάξει μόνο κρυφό, το μυστικό μιας γέννας, αλλά και να ενεργοποιήσει τη γονιμότητα της φύσης.

   Το σύμβολο, είναι μια εικονογραφική προσέγγιση των Πυρριχιστών, εμπνευσμένη από τη μινωική σφραγιδογλυφία. Παρουσιάζει στο κέντρο της Κοσμικής Σφαίρας (που αντανακλά τον κινούμενο κόσμο του σύμπαντος), την πανάρχαια θεότητα της μινωικής Κρήτης με τα πολλά ονόματα, που δεν είναι άλλη από την ίδια τη Φύση – Δημιουργία. Εδώ παρουσιάζεται σαν το δέντρο της Ζωής ή ως Πότνια (= Κυρία – Κυρίαρχη), με τη γνωστή χειρονομία των μινωικών ειδωλίων, της υψώσεως των χεριών, λικνιζόμενη  σε έναν ιερό χορό - «ακίνητο». Γύρω από τη  Θεά, περιστρέφονται  ως πυρρίχιοι ορχηστές, οι οπλοφόροι φύλακές της, οι Κουρήτες, οι οποίοι βρίσκονται στο σημείο τομής δύο διαφορετικών κόσμων : του παλαιού, που είναι η πρόοδος (=κοινωνία του «Εμείς») και του νέου, που είναι η οπισθοδρόμηση (=κοινωνία του «Εγώ»), υπηρετώντας με αυταπάρνηση τον πρώτο.

Δημιουργία συμβόλου και συγγραφή κειμένου : Ευθυμία Μωραϊτάκη (αρχαιολόγος, πολιτισμολόγος)