Δομή & Φιλοσοφία

Χοροδιδασκαλείον

«Ο χορός είναι σιωπηλή ποίηση».

Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Αρχαίος ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων

  O χορός είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή του ανθρώπου, αφού αφήνει το αποτύπωμά του τόσο στις εύκολες, όσο και στις δύσκολες στιγμές της ζωής του. Με την ελευθερία της κίνησης εκφράζονται συναισθήματα, ενώ οι κινήσεις σχηματίζουν λέξεις. Από έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι ο χορός αναπτύσσει και εξελίσσει τον άνθρωπο , τον φέρνει κοντά́ στον εαυτό́ του , στην γνώση , στην αυτογνωσία . Ο χορός κλείνει σαν μονάδα μέσα του την επιστήμη και την τέχνη. Είναι το τέλειοάθλημα με οποιαδήποτε έννοια και αν δοθεί́ η λέξη. Και δη ο κρητικός χορός, είναι ένα ατελείωτο ταξίδι, προς την ιστορία της Κρήτης με ομορφιές αστείρευτες, που ιστορούνται, ενώ αποκαλύπτονται χορεύοντας.

  Σ’ έναν χώρο κατάλληλα διαμορφωμένο, όπου κάθε γωνιά του αποπνέει αγάπη και πηγή αστείρευτης έμπνευσης προσπαθούμε με περίσκεψη να διδάξουμε στις νέες γενιές, αλλά και στους μεγαλύτερους, την τέχνη του κρητικού χορού, χωρίς να αρκούμαστε απλά στη μηχανιστική εκμάθηση ενός στείρου βηματισμού. Στις παραδόσεις των μαθημάτων μας, αναζητούμε τις ρίζες του χορού, την ιστορία του και την αφορμή του.

 Η προέλευση του χορού χάνεται στα βάθη των αιώνων και συνδέεται με τον μύθο της Ρέας, γυναίκας του Κρόνου, η οποία δίδαξε την τέχνη του χορού στους Κουρήτες, γιους της Γης που κατοικούσαν στην Κρήτη.

  Σήμερα ο χορός λειτουργεί κυρίως ως θέαμα και διασκέδαση και αποδεδειγμένα τ’ αποτελέσματά του είναι αξιοθαύμαστα. Μέλημα του «Χοροδιδασκαλείου» είναι να δώσει στους νέους να καταλάβουν, ότι ο χορός, πέρα από μια διαδικασία, είναι μια ανάγκη αυθόρμητη που γεννά όμορφα συναισθήματα.

  Για να διαμορφωθεί ένας λαϊκός χορός έχουν πολλά προηγηθεί. Εμπειρίες και δρώμενα εκατοντάδων ή και χιλιάδων ετών. Απ’ όλα αυτά μένει στο τέλος ένα πυροτέχνημα, μια φευγαλέα λάμψη, που αποκρυσταλλώνεται σε μια συγκεκριμένη χορευτική φόρμα. Αυτό είναι ο λαϊκός χορός, που μετουσιώνεται σε πυρρίχιο, πεντοζάλη, συρτό κ.ά. Τα «Πυρρίχια Δρώμενα», προσπαθούν να εντοπίσουν τα παλιά πατήματα και να επαναφέρουν στον χορό το αλλοτινό του χρώμα, ύφος και ήθος, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία, στη διατήρηση του τρόπου και της κληρονομημένης εμπειρίας.