Ονομασία & Σύμβολο
H ονομασία μας «Πυρρίχια Δρώμενα», προέρχεται από τη λέξη πυρρίχιος ή πυρρίχη (πυρρός + ιχος) , που ήταν ο πανάρχαιος πολεμικός χορός της φωτιάς. Το όνομά του, συνδέεται και με την πίστη των Ελλήνων, ότι ο χορός γεννήθηκε στην αρχαία Κρήτη.
Σήμερα όταν αναφερόμαστε σε πυρρίχια δρώμενα, εννοούμε κάθε δράση που έχει χαρακτήρα επαναστατικό – πολεμικό, ορμητικό, λυτρωτικό, καθαρτήριο, που αξιώνει να κηρύξεις τη ζωή σου σε συναγερμό και εγρήγορση, μαχόμενος για πράγματα αληθινά και τίμια.
Το σύμβολό μας αποτελείται από τρία στοιχεία : τη σπείρα, τον διπλό πέλεκυ και τη γραμμική απεικόνιση του ταυροκαθάπτη.
Οι σπείρες αποτελούν ένα από τα ισχυρότερα και παλαιότερα σύμβολα του κόσμου και απαντώνται παντού στη φύση, κατακλύζοντας κάθε έκφραση της ζωής, ορατής και αόρατης. Από την διπλή έλικα στο μόριο του DNA και τα αρχετυπικά οστρακόδερμα, μέχρι τους σχηματισμούς των μακρινών γαλαξιών. Σε ολόκληρη τη μινωική τέχνη (ειδικά στην αγγειογραφία), το σύμβολο της σπείρας κυριαρχεί με απίστευτη «εμμονή». Σα να ήθελαν οι πρόγονοί μας, να μας μεταβιβάσουν ένα μήνυμα - μυστικό : τον τρόπο της δημιουργίας της ζωής και του Κόσμου, μέσα από την στροβιλιζόμενη και πανταχού παρούσα ενέργεια.
Ο Διπλός Πέλεκυς στη μινωική Κρήτη συμβολίζει, απ’ ότι λένε οι μελετητές την ύψιστη θεϊκή δύναμη. Και σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν τον συναντήσουμε ως σύμβολο, μας παραπέμπει απευθείας, στο αξιακό πλαίσιο του μινωικού πολιτισμού. Σε απεικονίσεις της Μεγάλης Θεάς, συχνά παριστάνεται πάνω στο κεφάλι της και εγχαράσσεται στα πιο μύχια σημεία των μινωικών ανακτόρων. Πρόκειται για τη δύναμη της δικαιοσύνης, που κόβει τόσο από τη μια πλευρά, όσο και από την άλλη πλευρά.
Η γραμμική απεικόνιση του ταυροκαθάπτη, μας παραπέμπει στις γνωστές σε όλους μας απεικονίσεις των ταυροκαθαψίων της μινωικής Κρήτης και στην αποδοχή του Πλάτωνα, ότι Ήρχοντο των γυμνασίων πρώτοι μεν Κρήτες. Ο ταυροκαθάπτης άνδρας ή γυναίκα, με υψηλή δεξιοτεχνία, εκτελούσε επικίνδυνο θεαματικό άλμα διπλής περιστροφής (κυβίστημα), πάνω από τη ράχη του κινούμενου ταύρου. Σύμφωνα με τον Αθήναιο (βλ. Δειπνοσοφισταί, Περί χορών), οι ακροβασίες προέρχονταν από τους κρητικούς χορούς και ήταν δύο στοιχεία έμφυτα στην ιδιοσυγκρασία των αρχαίων Κρητών.
Ο γενικός μας συμβολισμός, απεικονίζει σε διάλογο μεταξύ τους τα προαναφερθέντα σύμβολα. Βλέπουμε δύο συνδεόμενες μεταξύ τους σπείρες, σε μια σχέση αλληλοδιείσδυσης. Η αριστερή, που έχει ουράνια προέλευση, είναι χρώματος κυανού και συμβολίζει το παρελθόν. Ξετυλίγεται και δίνει γνώσεις και εμπειρίες στη δεξιά σπείρα χρώματος πορφυρού (μέλλον), που τυλίγεται και είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα.
Στο μεσοδιάστημα αυτής της Κοσμικής δίνης, δηλαδή στο σημείο ένωσης των δύο σπειρών (παρόν), ξεπηδά ένας ταυροκαθάπτης, ως καλός οιωνός, ότι το παρελθόν δεν είναι ακόμα νεκρό και οι πρόγονοί μας, μπορεί να βρίσκονται στα απύθμενα βάθη που τους έχουμε πετάξει, αλλά πάντα υπάρχουν μέσα μας. Εξαρτάται λοιπόν από εμάς η επαναφορά τους, κάνοντας κατάλληλους – πυρρίχιους ελιγμούς, για να ξαναβρούμε το χαμένο μας πρόσωπο, που θα είναι και αυτό που θα μας ταιριάζει!
Τέλος, στον πυρήνα των δύο σπειρών, εμφανίζεται ο Διπλός Πέλεκυς, ως ρυθμιστής και ακοίμιστος επόπτης, στα δρώμενα που επιτελούνται…
Συγγραφή κειμένου : Ευθ. Γ. Μωραϊτάκη (αρχαιολόγος, πολιτισμολόγος)
